Julie Kagwa - "Żelazny Król"

 

 "- Gotowa?

Poczułam, jak lęk ściska mi żołądek.

- To będzie bardzo niebezpieczne?

- Pewnie, okropnie niebezpieczne - odpowiedział Robbie (...). - Można zginąć na tyle ciekawych sposobów: zostać nadzianym na szklany miecz, zaciągniętym pod wodę i zjedzonym przez kelpię, zamienionym w pająka albo krzak róży na wieki wieków... - Spojrzał znów na mnie. - To co, idziesz?"

s. 66

Meghan Chase jest nastolatką mieszkającą razem z matką, ojczymem i czteroletnim przyrodnim bratem na prowincji. Zarówno w domu jak i w szkole czuje się wyobcowana. Jej jedynym przyjacielem jest Robbie – z pozoru zwyczajny, zawsze uśmiechnięty chłopak.

Wszystko zmienia się w dniu szesnastych urodzin dziewczyny. Najpierw zaczyna widzieć różne dziwne rzeczy. Później atakuje ją ukochany braciszek, gryząc w nogę. Wszystko staje na głowie – okazuje się,  że Ethan został porwany, a na jego miejsce podstawiono odmieńca. A o tym wszystkim informuje Meghan Robbin, który, nawiasem mówiąc tak naprawdę jest elfem. Razem wyruszają do magicznej krainy Nigdynigdy, aby uratować chłopca. Nie będzie to z pewnością łatwa wyprawa. Meghan zmierzy się z  niebezpiecznymi dzikimi magicznymi istotami i tajemniczymi żelaznymi stworzeniami, które zagrażają krainie Nigdynigdy. Z powodu jej potężnej mocy obydwa dwory – Dwór Letni i Zimowy – będą chciały mieć ją po swojej stronie. Pojawi się również mroczny książę o lodowatym sercu. Jednak Meghan chce za wszelką cenę uratować brata. Czy jej się to uda?

Szczerze mówiąc, na początku byłam nieco rozczarowana. Nie potrafię dokładnie powiedzieć, dlaczego tak było. Po prostu ta początkowa część wędrówki była taka... zbyt baśniowa. Poza tym wydawało mi się, że jestem zwykłym obserwatorem, nie czułam się „uczestnikiem” zdarzeń. Jednak coś sprawiło, że książka mimo wszystko mnie wciągnęła i jakoś nie mogłam jej odłożyć. Całe szczęście, bo później wszystko się zmieniło. Na lepsze, oczywiście. Ogólnie rzecz ujmując, bardzo fajnie się czytało, bohaterka nie denerwowała mnie swoją głupotą (choć raz na początku książki mnie zirytowała). Klimat w powieści jest wyjątkowy, przesycony magią. Nie zabrakło również wątku miłosnego, który nie został umieszczony na pierwszym planie, jak to się często zdarza, ale wkomponowany umiejętnie w fabułę. Narracja również spełnia moje wymagania – jest lekka, niepozbawiona poczucia humoru. Osobiście bardzo spodobała mi się postać Asha, lodowego księcia.

Na szczęście nie muszę czekać na razie na ciąg dalszy, bo mam już drugą część i właśnie zaczynam ją czytać. Ale gdybym jej nie miała, to tradycyjnie „czekałabym z niecierpliwością” ;)

Edit: Druga część już przeczytana ;) Jeszcze lepsza od pierwszej… Cudowna :) Pełna magii, trudnych wyborów, poświęcenia. Wciągająca. 

Teraz pozostaje czekać na trzecią… ;(